Soberheid, dekkingsgraad en andere sprookjes

Soberheid. Het woord viel weer vaak, donderdagavond in de raadszaal van Coevorden. In kapitalen, haast met een echo. Je kunt er de gemeentelijke kaderbrief op samenvatten: “We gaan niks nieuws doen, omdat we al zoveel gedaan hebben, maar we gaan ook niet zeggen wat we dan níet meer doen. En voor de rest hopen we dat het Rijk geld over de schutting gooit.”

Zoiets.

 

Wethouder Steven Stegen (BBC2014) noemde zichzelf een tevreden portefeuillehouder wonen. Nou, gefeliciteerd. Je zou bijna denken dat hij binnenkort ergens op een boekpresentatie verschijnt met een titel als "Wonen met Steven: 10 jaar bouwen op gevoel". Intussen dreigt de woningbouw op plekken als Molenakkers II wéér in de vertraging te schieten, omdat er eerst nog “onderzoek” moet komen. Parallelle planvorming heet dat dan. In mijn tijd noemden we dat gewoon: je werk tegelijk doen.

 

En dan De Nieuwe Veste. Die school waarover iedereen zegt dat-ie “een begrip in de regio” moet worden. Als we de grond ooit nog eens weten te kopen tenminste. BBC2014, CDA, PvdA – allemaal bezorgd, maar vooral verbaal. “We willen geen spookschip bouwen”, zei Henk Mulder. Een prachtige beeldspraak, maar intussen ligt het schip al jaren aan de kade te roesten. Zonder bemanning. Zonder motor.

 

De VVD? Die is boos. De kaderbrief straalt “dat niets kan” uit. Alsof ze nu pas doorhebben wie er al die jaren aan het roer zat. De OZB op niet-woningen mag vooral niet omhoog, want stel je voor dat we de ondernemers laten meebetalen aan het onderhoud van hun eigen gemeente.

De PvdA wil vooral meer beweging. Niet figuurlijk – nee, letterlijk: ze pleiten voor meer sportbeleid. Maar dan wel zonder geld. En intussen wordt het woonwagendossier voortgesleept als een caravan met drie lekke banden.

 

PAC vindt het allemaal te somber. Ze willen bouwen én doorstroming én sociaal beleid én vergroening. Kortom: een fulltime ambtenarenleger en een geldboom in het Van Heutszpark.

 

En het CDA vraagt zich af wat de inwoner van dit alles merkt. Een mooie vraag, als je pas halverwege de rit wakker wordt. De kans is groot dat die inwoner het wél merkt: in langere wachttijden, in afstel van plannen, in vertraging van alles wat Coevorden een beetje in beweging houdt.

Kortom: iedereen wil wat, maar niemand zegt wat het mag kosten of wat we dan moeten schrappen. En ondertussen groeit het tekort naar 343.000 euro in 2029. Klinkt klein, maar is onderdeel van een veel grotere trend: het Rijk trekt zich terug, gemeenten krijgen meer taken en minder geld. Als een café-eigenaar die z’n personeel halveert, maar verwacht dat ze wél sneller gaan bedienen.

 

De kaderbrief heet een richtinggevend document te zijn. Maar wat mij betreft lijkt het vooral op een plattegrond van een doolhof, uitgegeven door Hans en Grietje Financieel Advies.

 

Soberheid kan deugd zijn. Maar het wordt pas een deugd als je ook de moed hebt om keuzes te maken. Niet om ze eindeloos door te schuiven. En daar ontbreekt het aan in Coevorden.